Oto etapy całej procedury in vitro – od stymulacji po transfer. Obejrzyj, jak to wygląda w maksymalnym zbliżeniu.
Wiele par, które podczas leczenia niepłodności usłyszały, że jedyną szansą na posiadanie dziecka jest in vitro, zastanawia się nie tylko nad tym, jak to wszystko wygląda, ale rozważa, czy aby na pewno jest to metoda bezpieczna.
Zapłodnienie in vitro to uznana i stosowana na świecie metoda leczenia niepłodności, która jest w pełni bezpieczna, zarówno dla zdrowia przyszłej matki, jak i dziecka – uspokaja dr n. med. Mariusz Piątkowski, specjalista ginekolog–położnik.
I dodaje, że leczenie za pomocą in vitro można przyrównać do leczenia innych chorób – jak wykonanie operacji chirurgicznej czy zaplanowanego leczenia chorób przewlekłych.
W każdym przypadku obowiązują zasady prawa medycznego, etyki, a przede wszystkim postępowania według zasad sztuki medycznej opartej na dowodach. Dzisiejsze leczenie metodą zapłodnienia pozaustrojowego to postępowanie wieloetapowe. Przebiega według precyzyjnych rekomendacji medycznych i regulacji prawnych.
W Polsce leczenie metodą in vitro regulują ustawa o leczeniu niepłodności z 2015 r. oraz wytyczne Polskiego Towarzystwa Medycyny Rozrodu i Embriologii.
Jak wyglądają etapy procedury in vitro
1. Stymulacja hormonalna
Aby zwiększyć liczbę dojrzałych komórek jajowych, stosuje się stymulację hormonalną (bardzo często są to zastrzyki). W zależności od potrzeby pacjentki, lekarz dobiera odpowiednie do tego leki. To, czym będzie stymulowana, zależy od wielu parametrów, m.in. wieku, poziomu hormonów (E2 i progesteronu) oraz wyników transwaginalnego badania USG.
Podczas stymulacji, która trwa od 7 do 12 dni, w jajniku dojrzewają pęcherzyki, a pacjentka jest pod obserwacją lekarza. Monitorowanie cyklu wymaga od 2 do 4 kontrolnych wizyt lekarskich.
Na podstawie USG i wyników hormonów lekarz określa dokładną datę pobrania komórek jajowych do zapłodnienia in vitro.
>>> przeczytaj: Czym jest hiperstymulacja jajników i czym grozi kobiecie
2. Punkcja – czyli pobranie komórek jajowych
Pacjentka zgłasza się do kliniki w dniu wyznaczonym przez lekarza. Na zabieg przychodzi pół godziny wcześniej. Pacjentka powinna być na czczo. Podczas zabiegu, który wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym, z jajników pobierany jest płyn pęcherzykowy razem z komórkami jajowymi. Zabieg trwa ok. 15 min. i odbywa się zwykle w godzinach porannych. Po skończonym zabiegu kobieta przebywa do 2 godzin na obserwacji w klinice. Przed zabiegiem weryfikowana jest tożsamość pacjentki, a pobrany od niej materiał biologiczny starannie podpisywany.
3. Pobranie nasienia
Partner pacjentki zgłasza się pół godziny przed zabiegiem, aby oddać nasienie w specjalnie przygotowanym pomieszczeniu w klinice. Zaleceniem przed oddaniem nasienia jest 3-5 dniowa abstynencja seksualna. Przed zabiegiem również weryfikowana jest tożsamość pacjenta, a pobrany od niego materiał biologiczny starannie podpisywany.
4. Zapłodnienie in vitro
W laboratorium embriologicznym sześć (to maksymalna liczba) spośród wszystkich pobranych wcześniej komórek jajowych łączy się z plemnikami. W ten sposób powstają zarodki. Statystycznie tylko cztery zarodki rozwijają się prawidłowo i nadają się do transferu.
W niektórych przypadkach nie czeka się na samoistne zapłodnienie komórek jajowych, lecz wykonuje jedną z procedur: mikromanipulację – ICSI (docytoplazmatyczną iniekcję plemnika), polegającą na bezpośrednim podaniu plemnika do komórki jajowej lub IMSI-6600 – iniekcję morfologicznie wyselekcjonowanego plemnika po badaniu MSOME-6600.
We wszystkich klinikach InviMed stosuje się system potwierdzenia identyfikacji zwany „double checking”. Polega on na sprawdzeniu materiału biologicznego pacjentów przez dwie niezależne osoby, uczestniczące w jego przygotowaniu w poszczególnych fazach procedury. Przed zabiegiem sprawdzana jest również tożsamość pacjentki. Dzięki temu zyskuje poczucie bezpieczeństwa oraz pewność, że zabiegi wykonywane są na najwyższym poziomie.
5. Transfer zarodków
1 lub 2 zarodki wprowadza się do jamy macicy przy pomocy cienkiego cewnika, aby mogły się tam zagnieździć. Zabieg wykonuje się od drugiej do piątej doby od zapłodnienia. Pacjentka przyjmuje leki zwiększające szansę na zagnieżdżenie się zarodków już od momentu pobrania komórek jajowych z jajników. Ich rodzaj i dawki są ustalane indywidualnie przez lekarza.
Jeżeli w procesie stymulacji i późniejszego zapłodnienia doszło do powstania większej liczby zarodków, to pozostałe zostaną zamrożone i wykorzystane w kolejnych procedurach. Wszystkie pozostałe zarodki o zachowanym potencjale rozwojowym zostaną zamrożone i będą mogły być transferowane w kolejnych cyklach. Zgodnie z Ustawą każdy zdrowy i żywy zarodek dostaje szansę na rozwój.
Również na tym etapie obowiązują najwyższe procedury bezpieczeństwa. Potwierdzenie danych pacjentki oraz zasada „drugiego oka”, czyli identyfikowania transferowanego embrionu przez dwie osoby gwarantuje pewność, że podawany jest właściwy zarodek.
Transfer zarodków trwa chwilę i jest całkowicie bezbolesny. Niektórzy przyrównują go do badania cytologicznego. Jest jednym z ważniejszych etapów procedury zapłodnienia pozaustrojowego. Trzeba się jednak do niego odpowiednio przygotować >>> przeczytaj JAK.
Procedura in vitro w maksymalnym zbliżeniu – obejrzyj filmik
Film: I Love Medical Profession
A CO PO TRANSFERZE? PRZECZYTAJ:
Transfer zarodka – pierwsze oznaki, że się udało. 7 pytań nurtujących kobiety
Źródło: Klinika Leczenia Niepłodności InviMed
Dodaj komentarz