Uwaga na chlamydię! Zrób badanie i wyklucz przyczynę niepłodności

Chlamydia jest jedną z najczęściej przenoszonych chorób drogą płciową. Przebiega  w większości bezobjawowo, a jej skutki mogą być poważne.  Zakażenie chlamydią trachomatis może być nie tylko przyczyną niepłodności, ale również zwiększać ryzyko poronień. Zakażenie chlamydią może dotknąć także i mężczyzn. Warto więc wykonać proste i bezbolesne badanie w kierunku wykrycia infekcji.

 Rodzaje zakażenia chlamydią

Zakażenia wywoływane przez Chlamydię trachomatis to:

  • zakażenia układu moczowo – płciowego: zakażenie szyjki macicy, zakażenie cewki moczowej, zakażenia narządów miednicy mniejszej, zakażenie najądrzy i gruczołu krokowego u mężczyzn, ziarnica weneryczna pachwin
  • zakażenia narządu wzroku: zapalenie spojówek, rogówki, jaglica
  • wrodzone zapalenie płuc u noworodków
  • zapalenia stawów

Czym jest chlamydia trachomatis

Chlamydia trachomatis jest bakterią bezwzględnie wewnątrzkomórkową. Posiada wspólne cechy zarówno dla bakterii oraz wirusów. Ze względu na bardzo małe rozmiary i zdolność przechodzenia przez filtry o średnicy porów 0, 45 um były uważane za wirusy. Jednak ze względu na obecność wewnętrznej i zewnętrznej błony komórkowej występowanie dwóch rodzajów materiału genetycznego (DNA i RNA), zdolność syntezy białek, kwasów nukleinowych, lipidów oraz  wrażliwość na liczne antybiotyki przeciwbakteryjne, Chlamydie zostały sklasyfikowane jako bakterie. Chlamydie mają specyficzny cykl rozwojowy – zakażenie dokonuje się poprzez pozakomórkowe ciałko elementarne, które wnikając do komórek zarażanego osobnika, ulega transformacji w tzw. ciałko siatkowate – formy niezakaźnej, która namnaża się we wnętrzu komórki, dając specyficzny obraz mikroskopowy komórek.

Jak można zarazić się chlamydią trachomatis

Chlamydia trachomatis jest drobnoustrojem odpowiedzialnym najczęściej za infekcje układu moczowo – płciowego. Do zakażenia dochodzi na drodze kontaktów seksualnych, najczęściej u osób młodych, wcześnie rozpoczynających współżycie, posiadających licznych partnerów, nie stosujących mechanicznych środków antykoncepcji.

Statystyki

Według danych Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w populacji kobiet europejskich częstość występowania bezobjawowego zakażenia Chlamydia trachomatis wynosi od 1,7 do 17 procent, a dla kobiet polskich od 4,3-50 procent. Najbardziej zagrożoną grupą są nastolatki (46%) oraz kobiety pomiędzy 20. a 24. rokiem życia (33%).

Chlamydia trachomatis a niepłodność

Zakażenie Chlamydią trachomatis jest czynnikiem ryzyka niepłodności.

U 20 % kobiet zakażonych chlamydią dochodzi do zapalenia narządów miednicy mniejszej. Konsekwencją tego jest przewlekły zespół bólowy miednicy mniejszej, zrosty w miednicy mniejszej oraz niedrożność jajowodów. Objawy te są przyczyną niepłodności u  3 % kobiet zakażonych Chlamydią trachomatis. Zakażenie Chlamydią stanowi ważny czynnik ryzyka ciąży pozamacicznej.

Diagnostyka

Materiałem diagnostycznym w kierunku infekcji Chlamydią najczęściej jest wymaz z kanału szyjki macicy. Można również pobrać wymazy z  cewki moczowej i odbytu, wymazy z wewnętrznej powierzchni górnej i dolnej powieki spojówki oka w celu wykrycia nosicielstwa.

Rekomendowaną metodą wykrycia materiału genetycznego Chlamydii jest metoda PCR -łańcuchowa reakcja polimerazy. Czułość i swoistość tej metody wynosi około 100%.

Nie są rekomendowane metody oparte na hodowlach komórkowych. Badania serologiczne przeciwciał w diagnostyce chlamydialnych zakażeń dróg moczowo-płciowych u osób dorosłych mają ograniczoną wartość, gdyż nie różnicują one zakażenia aktywnego od przebytego.

Objawy zakażenia chlamydią u kobiet

U kobiet większość przypadków stanowią zakażenia bezobjawowe (do 80%). Z objawów może pojawić się zapalenie gruczołów Bartholiniego, zapalenie szyjki macicy objawiające się nawrotowymi upławami, zmianą zapachu wydzieliny z pochwy.

Mogą pojawić się krwawienia międzymiesiączkowe oraz krwawienia po stosunku. U pacjentek z zakażeniem narządów miednicy mniejszej mogą pojawić się przewlekłe bóle w podbrzuszu.

U osób zakażonych Chlamydią trachomatis może rozwinąć się zespół Reitera, czyli zapalenie cewki moczowej, zapalenie spojówek oraz odczynowe zapalenie stawów.

Leczenie

Lekiem z wyboru jest podanie  antybiotyku Azytromycycny lub doksycyckliny. Leczeniem powinien zostać objęty również partner zakażonej osoby, w celu prewencji nawrotów zakażenia. Inne leki  stosowane do leczenia zakażenia to erytromycyna, ofloksacycna, jednak ze względu na dłuższy czas leczenia nie są to leki  z wyboru. Po leczeniu zalecana jest wizyta kontrolna, można wykonać kontrolny wymaz. Zakażenie nie daje trwałej odporności, możliwe są reinfekcje.

 Poronienia

U kobiet zakażonych chlamydią trachomatis w ciąży wzrasta ryzyko poronień.  Zakażenie może być przyczyną poronień nawracających. Bakteria w ciąży może być również  przyczyną  porodu przedwczesnego oraz zapalenia błon płodowych i ich przedwczesnego pęknięcia.

Planowanie ciąży

Ze względu na duży odsetek zakażeń bezobjawowych zaleca się wykonanie badania w kierunku infekcji Chlamydią przed planowaną ciążą, zwłaszcza u kobiet poniżej 25 roku życia.

⇒ WAŻNE! Również w ciąży zalecane jest wykonywanie badań w kierunku Chlamydii. Kobiety po 25. roku życia powinny wykonać badanie w przypadku objawów infekcji, zmiany partnerów oraz w przypadku leczenia z powodu niepłodności czy nawrotowych poronień.

Objawy zakażenia chlamydią u mężczyzn

U mężczyzn do 35 procent zakażenie chlamydią to infekcje bezobjawowe. Objawy infekcji najczęściej występują pod postacią nawrotowego zakażenia cewki moczowej, najądrzy,  gruczołu krokowego, stawów. Pacjent odczuwa pieczenie podczas oddawania moczu, świąd w okolicy cewki, uczucie parcia. Może pojawić się śluzowo-ropna wydzielina z cewki moczowej, mogą występować bóle jąder.

Diagnostyka zakażenia u mężczyzn 

U mężczyzn pobiera się wymaz z cewki moczowej. Leczenie jest takie samo jak w przypadku kobiet. Również leczymy partnera. W przypadku stwierdzenia zakażenia Chlamydia trachomatis należy wykonać testy w kierunku innych zakażeń przenoszonych drogą płciową: HIV, kiły, wirusowego zapalenia wątroby typu B i rzeżączki, ponieważ można mieć więcej niż jedno zakażenie w tym samym czasie.


dr-gajewska-gyncentrumKonsultacja medyczna: dr n. med. Alicja Gajewska-Kucharek, Klinika Leczenia Niepłodności i Diagnostyki Prenatalnej Gyncentrum

 

 

 

logo-gyn

 

 


Polecamy także:

Genetyczne przyczyny niepłodności – sprawdź jakie i jak leczyć

Insulinooporność i PCOS – przyczyny niepłodności kobiet

Choroby macicy a niepłodność – wszystko, co powinnaś wiedzieć

MRKH – czym jest i jak wpływa na płodność

 

 


Autorka książki (jako Laura Lis) "Moje in vitro. Historia prawdziwa", w której pisze, że cuda się zdarzają i nigdy nie należy tracić nadziei.
Komentarze: 2

Szanowna Pani,
Nadrzędnym celem prowadzonych działań leczniczych jest urodzenie się zdrowego dziecka. W tym celu stosujemy procedury opracowane zgodnie z najnowszą wiedzą medyczną zawartą, tak jak w tym przypadku – w klinicznych zaleceniach.
Jednym z podstawowych argumentów jest brak wiarygodnych danych dotyczących okresu inkubacji wirusa – ten fakt determinuje naszą ostrożność przed transferem.
Poruszone zagadnienie jest wielowątkowe i lekarz prowadzący szczegółowo omówi z Panią wszystkie wątpliwości w odniesieniu do konkretnych danych medycznych i historii leczenia.
Laboratorium GynCentrum

Czy jeśli miałam robione badanie metodą PCR, wynik był negatywny i od tamtego czasu ja nie zmieniałam partnera i partner też nie miał innych partnerek, to istnieje jakakolwiek możliwość zakażenia?

Przed transferem każą powtarzać badanie, jeśli jest starsze niż pół roku. To jest to domniemanie, że ludzie się zdradzają, czy tylko wyciąganie kasy? Czy ktoś wpisał sobie taki wymóg do ustawy?

Bo jeśli można zakazić się tylko przez kontakty seksualne, to wymóg powtarzania badań co pół roku jest bardzo nie fair.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *