In vitro nie jest jedyną metodą leczenia niepłodności. Poza pewnymi wyjątkami, zgodnie z prawem można wdrożyć ją dopiero wtedy, gdy zawiodły inne terapie. O zapłodnieniu pozaustrojowym rozmawiamy z doktorem Mariuszem Piątkowskim, specjalistą leczenia niepłodności z kliniki InviMed Gdynia.
Czy istnieją inne metody leczenia niepłodności poza in vitro?
In vitro, czyli zapłodnienie pozaustrojowe, jest jedną z metod, która pozwala na uzyskanie ciąży. Wskazania do jego przeprowadzenia to:
- brak jajowodów,
- niedrożność jajowodów,
- upośledzona funkcja jajowodów,
- brak komórek jajowych,
- ciężka postać endometriozy,
- niepłodność idiopatyczna,
- obniżone parametry nasienia,
- brak nasienia,
- nosicielstwo wad genetycznych,
- nieudane próby inseminacji domacicznych.
Pacjenci, którzy zgłaszają się do kliniki leczenia niepłodności bardzo dobrze zdają sobie sprawę z tego, że istnieje coś takiego, jak in vitro – mówi doktor Mariusz Piątkowski. – Jednak oczekują doprecyzowania bądź rozszerzenia w zakresie diagnostyki ich konkretnego przypadku. Są pary, które wolałyby uniknąć zapłodnienia pozaustrojowego, są też takie, które są przekonane, że jest to jedyny sposób.
Warto pamiętać, że in vitro nie jest jedyną metodą leczenia niepłodności. Nie każda para, która zgłasza się do kliniki zostanie od razu zakwalifikowana do zapłodnienia pozaustrojowego. Wiele zależy od tego, jaka jest przyczyna problemów z zajściem w ciążę. U pary można wdrożyć:
- leczenie hormonalne,
- monitorowanie cyklu,
- stymulację owulacji,
- inseminację domaciczną,
- leczenie chirurgiczne.
Warto także wspomnieć, że in vitro jest ściśle regulowane przez ustawę o leczeniu niepłodności z dnia 25 czerwca 2015 roku. Zostały w niej opisane nie tylko zasady kwalifikowania pacjentów do terapii przy pomocy tej metody, ale także uregulowano kwestie dotyczące zarodków oraz dawstwa i biorstwa komórek rozrodczych.
Jakie przyczyny niepłodności da się wyleczyć farmakologicznie lub chirurgicznie?
Farmakologiczne lub chirurgiczne leczenie niepłodności wdrażane jest w przypadku:
- kobiet ze stwierdzonymi: zaburzeniami wynikającymi z obserwacji cyklu, zaburzeniami hormonalnymi, nieprawidłową glikemią (m.in. przy stanie przedcukrzycowym), endometriozą (w celu wygaszenia lub usunięcia ognisk choroby);
- mężczyzn z zaburzeniami hormonalnymi lub żylakami powrózka nasiennego.
Farmakoterapia to postępowanie zachowawcze, które wielu pacjentom może pomóc na etapie diagnostyczno-terapeutycznym, kiedy na przykład stwierdza się zaburzenia hormonalne. Chirurgia to jest już postępowanie bardziej inwazyjne – wyjaśnia doktor Mariusz Piątkowski.
Zanim in vitro – jakie badania wykonać?
Para, która została zakwalifikowana do in vitro, w ramach przygotowania powinna wykonać następujące badania:
- kobieta: ocena stężenia hormonów, ocena rezerwy jajnikowej (AMH), glukoza na czczo, poziom elektrolitów, morfologia krwi, grupa krwi, wskaźnik krzepnięcia krwi (APTT), testy w kierunku przeciwciał przeciwko cytomegalii, toksoplazmozy, różyczki, HIV, WZW B, WZW C, a także wymaz z kanału szyjki macicy i ocenę czystości pochwy;
- mężczyzna: badanie nasienia, grupa krwi, testy w kierunku chorób zakaźnych.
W niektórych przypadkach diagnostyka przed in vitro może zostać rozszerzona o dodatkowe badania. Więcej na temat zapłodnienia pozaustrojowego można dowiedzieć się z naszej rozmowy ze specjalistą leczenia niepłodności z kliniki InviMed Gdynia, doktorem Mariuszem Piątkowskim. Zapraszamy:
Dodaj komentarz