Adopcja komórek rozrodczych – podobnie jak adopcja dziecka już urodzonego – nie jest łatwą decyzją dla pary. Zwykle poprzedzona jest długą walką o własne, biologiczne potomstwo. Nie każda para się na to decyduje, a te, które podążają tą drogą w kierunku rodzicielstwa, rozpoczynają kolejną konfrontację z własnymi myślami, mogącymi okazać się sprzeczne – pisze Anna Wietrzykowska, psycholog niepłodności.
Moment zawahania przed podjęciem decyzji
Pracując z parami, rozważającymi skorzystanie z dawstwa nasienia/komórki jajowej, doświadczam ze strony pacjentów momentu zatrzymania przed podjęciem tej decyzji. Niekiedy zatrzymanie się wynika z różnej gotowości ze strony partnerów. Kiedy jedno jest gotowe, drugie robi krok w tył, ostrożnie omawiając wszystkie argumenty ,,za” i ,,przeciw”. Im dłużej jedno się zastanawia, tym drugie może odczuwać zniecierpliwienie czy wręcz złość. Czasami decyzja pozostaje niepodjęta przez kilka miesięcy, a partnerzy będący w opozycji względem siebie w tak ważnej sprawie, dotyczącej ich przyszłości, zapętlają się w swoich argumentach i nie dochodzą do porozumienia. Będąc na emocjonalnym rozdrożu, dalsze starania o dziecko zostają wstrzymane.
Przeczytaj także: Niepłodność boli! Emocjonalne następstwa niepłodności
Gdy jedno z partnerów przeżywa rozterki…
Biorąc pod uwagę koszty psychologiczne, jakie ponosi para, decydując się na określone rozwiązania, najmniej pożądaną sytuacją jest skorzystanie z dawstwa komórek/adopcji prenatalnej, podczas gdy jeden z partnerów wewnętrznie zdecydowanie się na to nie zgadza, ale ulega pod wypływem presji drugiej stronie i przystępuje do procedury.
Koszty – bez względu na wynik procedury – mogą być odczuwalne zarówno w relacji partnerskiej jak i w relacji rodziców z urodzonym w wyniku dawstwa dzieckiem. Partner, który nie był pierwotnie przekonany do takiego kierunku w leczeniu niepłodności, może mieć trudność w realizacji roli rodzica.
Może też dystansować się emocjonalnie od członków rodziny, którą stworzył. Są to hipotezy, które zostaną zweryfikowane w przyszłości, ale decyzji co do przyjścia na świat urodzonego tą metodą dziecka nie można w tym momencie już wycofać. Ono pojawia się w życiu swoich rodziców, którzy mogą przeżywać tą decyzje emocjonalnie podobnie lub odmiennie od siebie.
Z kolei jeżeli w przypadku procedury skorzystania z dawstwa nie pojawi się ciąża, wówczas para, która nie była zgodna co do decyzji, oprócz pierwotnego problemu niepłodności, pozostaje z kolejnym problemem, czyli kryzysem w relacji partnerskiej. Działania i uwaga podczas terapii takiej pary skierowana jest na ratowanie relacji.
Gotowość do skorzystania z dawstwa
Innym wariantem decyzji partnerów, których często spotykam w swojej pracy psychoterapeutycznej, jest wspólna niepewność, czyli potrzeba obojga partnerów do przyjrzenia się swojej gotowości do skorzystania z dawstwa. Para w trakcie pierwszego spotkania z psychoterapeutą formułuje wspólny cel terapeutyczny, jakim jest towarzyszenie w procesie podejmowania decyzji i stworzeniu bezpiecznych warunków do rozmowy, dotyczącej oczekiwań i obaw obu stron.
W trakcie spotkań, odbywających się regularnie partnerzy weryfikują swoje przekonania, dotyczące wizji rodziny, jaką mogliby stworzyć korzystając z dawstwa. Między spotkaniami, realizują wyznaczone wcześniej zadania np. zapoznają się z historiami innych par, które zdecydowały się na dawstwo lub wizualizują indywidualnie oba scenariusze swojego życia (te z dawstwem i te bez) i omawiają je ze sobą, zwracając szczególną uwagę na podobieństwa/różnice w tych wizualizacjach.
>> Jak poprawić komunikację w związku podczas starań o dziecko <<
Żałoba po zakończonych staraniach naturalnych
Poruszając temat dawstwa nasienia/komórki ważną częścią pracy jest poruszenie tematu końca biologicznych starań o dziecko dla jednego z partnerów. Zakończenie starań o wspólne biologiczne dziecko jest momentem, na którym warto zatrzymać się, aby partner, który nie będzie biologicznie spokrewniony z dzieckiem, mógł przeżyć żałobę po braku własnego dziecka.
Korzystanie z dawstwa komórki/nasienia jest rozpoczęciem kolejnej drogi do rodzicielstwa i dotychczasowa droga ulega zakończeniu. W związku z tym partnerzy mogą doświadczać różnej gotowości do rozpoczęcia kolejnej drogi starań, różnie przeżywać ten moment, a te różnice nie zawsze w rozmowie ze sobą zauważać.
W sytuacji braku podjętej wspólnej decyzji, dotyczącej skorzystania/nie skorzystania z dawstwa komórki/nasienia warto pamiętać o następujących punktach:
- Gotowość emocjonalna obojga partnerów może być różna, ponieważ skorzystanie z dawstwa komórki/nasienia także pozostawia partnerów w różnej sytuacji życiowej (jedna osoba ma biologiczne dziecko, druga nie)
- Dla jednego z partnerów oznacza to koniec drogi biologicznych starań o dziecko, w związku z tym może pojawić się u niego potrzeba przeżycia żałoby (jest to doświadczenie straty).
- Korzystanie z dawstwa bez emocjonalnej zgody jednego z partnerów może być ryzykowne dla relacji partnerskiej niezależnie od powodzenia transferu.
Literatura:
Dembińska A.: Psychologiczne aspekty zmagania się kobiet z niepłodnością. Wahadło nadziei, Wydawnictwo Engram, Warszawa 2018.
Dolińska B.: Bezdzietność. Perspektywa społeczno-kulturowa, Wydawnictwo Smak Słowa, Sopot 2014.
Goldenberg H., Goldenberg I.: Terapia rodzin, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielońskiego, Kraków 2006.
Anna Wietrzykowska – jest psychologiem, psychoterapeutą pracującym w nurcie systemowym. Specjalizuje się w pracy indywidualnej z osobami dorosłymi, parami oraz rodzinami. Od 2014 roku jest Członkiem Nadzwyczajnym Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej. Swoją pracę terapeutyczną poddaje superwizji. W obszarze jej zainteresowań zawodowych znajduje się praca z parami zmagającymi się z niepłodnością, rodzicami przygotowującymi się na narodziny dziecka, rodzicami, którzy stracili dziecko oraz rodzicami potrzebującymi wsparcia w wychowaniu. Więcej informacji na www.psycholognieplodnosci.pl
POLECAMY TAKŻE:
Dodaj komentarz