Poronienie to zawsze jest trauma dla kobiety. Tym większa, gdy jest świadoma ciąży i z radością oczekuje na dziecko. Czasem organizm jednoznacznie daje sygnał, że to koniec ciąży, czasem jednak – pojawiają się tylko objawy, sygnały, znaki. Po czym poznać, że oczekiwanie właśnie się skończyło?
PORONIENIE CZY PORÓD
Poronienie to przedwczesne zakończenie ciąży przed jej 22. tygodniem, wskutek wydalenia obumarłego jaja płodowego. Niestety nie da się jednoznacznie rozróżnić poronienia od porodu. Dla kobiet, które to przeżywają jest to za każdym razem ogromne przeżycie i strata dziecka. W praktyce medycznej przyjmuje się, że do 22 tc mówimy o poronieniu, natomiast po 22 tygodniu jest to już poród. Jednak niektóre szpitale w określaniu tego, kierują się wagą dziecka (waga powyżej 600 gramów oznacza, iż mamy do czynienia z porodem).
Takie rozgraniczenie na poronienie i poród ma ważne znaczenie prawne dla rodziców. W momencie, gdy mamy poród, rodzice otrzymują akt urodzenia dziecka (bez względu na to, czy urodziło się żywe, czy martwe). Mogą wówczas zarejestrować dziecko w Urzędzie Stanu Cywilnego, otrzymać ciało i je pochować.
RODZAJE PORONIEŃ
- Podział patomorfologiczny:
- poronienie zupełne – występuje dość rzadko. Mamy do czynienia w momencie, gdy jajo płodowe zostaje całkowicie wydalone (płód i kosmówka) i nie jest wówczas potrzebne łyżeczkowanie
- poronienie niezupełne – występuje w momencie, gdy płód zostaje wydalony z macicy, czasami z fragmentami łożyska i kosmówki. Wówczas potrzebne jest łyżeczkowanie
- poronienie jednoczasowe (wczesne ) – poronienie, do którego dochodzi w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia (do 12tc)
- poronienie dwuczasowe (późne) – dochodzi do niego z chwilą wykształcenia się już łożyska (między 13 a 22tc)
- Podział kliniczny:
- poronienie zagrażające – charakteryzuje się drobnym krwawieniem, któremu mogą towarzyszyć bóle podbrzusza przy zamkniętym kanale szyjki macicy.
Są wówczas duże szanse na utrzymanie ciąży. Lekarze zalecają leżenie (najczęściej w szpitalu), badanie USG oraz badania stężenia hormonów
- poronienie w toku – poronienie zagrażające może rozwinąć się w poronienie w toku, gdy kobieta zaniedba pierwsze oznaki poronienia. Wówczas dochodzi do utraty ciąży. Objawami są wówczas silne bóle podbrzusza, skurcze i obfite krwawienie
- poronienie zatrzymane – poronienie, w którym nie doszło do wydalenia z macicy obumarłego zarodka, bądź płodu w ciągu 8 tygodni od jego obumarcia
- puste jajo płodowe – sytuacja, w której w macicy rozwija się jajo płodowe bez zarodka
- poronienie nawykowe – występujące po sobie poronienia samoistne (trzy lub więcej)
- poronienie szyjkowe – następuje w momencie, gdy jajo płodowe zostaje uwięzione w kanale szyjki macicy i nie może zostać wydalone na zewnątrz z powodu zamkniętego ujścia.
O najczęstsze przyczyny, objawy, częstość występowania poronień oraz działaniach „po”, zapytaliśmy dr. n. med. Krzysztofa Łukaszuka, kierownika Klinik Leczenia Niepłodności INVICTA.
STATYSTYKA
Z szacunkowych danych wynika, że około 10-15 proc. ciąż potwierdzonych klinicznie ulega poronieniu. Jeżeli w statystykach uwzględni się także okres pierwszych kilku tygodni po zapłodnieniu, odsetek może wzrosnąć nawet do kilkudziesięciu procent. Zazwyczaj mamy do czynienia z pojedynczymi przypadkami utraty ciąży; jeśli taka sytuacja powtarza się przynajmniej dwukrotnie w tej samej konfiguracji partnerskiej – mówi się o poronieniach nawracających. Nawet 95 proc. wszystkich poronień dotyczy pierwszego trymestru ciąży, jednak mogą one występować niemal na każdym jej etapie. Obecnie, dzięki wykorzystaniu specjalistycznej diagnostyki oraz zaangażowania lekarzy różnych specjalności, jesteśmy w stanie określić przyczynę, a w wielu przypadkach znacznie ograniczyć ryzyko poronień.
PRZYCZYNY PORONIEŃ
Ważne geny
Z reguły poronienia, które wystąpiły we wczesnym etapie ciąży, spowodowane są zaburzeniami w DNA zarodka. Do czynników zwiększających ryzyko utraty ciąży zalicza się obciążony wywiad genetyczny partnerów, wiek kobiety pow. 35 lat, a także zmiany w genach rodziców odpowiedzialne za rozwój chorób zakrzepowo-zatorowych. Również nieprawidłowości w materiale genetycznym plemników u mężczyzny, spowodowane m.in. starzeniem się oraz czynnikami środowiskowymi, mogą mieć wpływ na przedwczesną utratę ciąży.
Wpływ układu endokrynnego
Choć wyniki badań nie są w tym obszarze jednoznaczne, wśród czynników odpowiedzialnych za przedwczesną utratę ciąży wymienia się nieprawidłowe funkcjonowanie układu endokrynnego. Choroba Hashimoto może mieć wpływ na zaburzenia płodności. Z kolei niewydolność ciałka żółtego, którego prawidłowe funkcjonowanie wpływa na implantację zarodka oraz rozwój wczesnej ciąży, może stanowić potencjalną przyczynę poronień i zwiększać ryzyko ich występowania.
Nieprawidłowości anatomiczne
Nieprawidłowości w budowie narządów rodnych stwierdza się u ok. 2 proc. kobiet. Niektóre z nich utrudniają utrzymanie ciąży. Mięśniaki macicy czy endometrioza, a także przebyte zabiegi, infekcje i zakażenia wewnątrzmaciczne skutkujące powikłaniami np. w postaci zrostów wewnątrzmacicznych mogą zaburzać przebieg ciąży.
Czynnik immunologiczny
Choć zdarza się to niezwykle rzadko, nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu immunologicznego mogą być przyczyną przedwczesnej utraty ciąży. W tym kontekście wymienia się występujący sporadycznie m.in. zespół antyfosfolipidowy – chorobę układową tkanki łącznej, która może zwiększać ryzyko powikłań u ciężarnych. Nieco częściej poronienia mogą być wynikiem zwiększonej liczby tzw. „naturalnych zabójców” w śluzówce oraz zaktywowanych limfocytów B w krwi obwodowej pacjentki.
Choroby ogólnoustrojowe i tryb życia
Każda, nawet niegroźna choroba ogólnoustrojowa, może przyczynić się do utraty ciąży. Wskazuje się, że na poronienie w większym stopniu narażone są kobiety, u których stwierdzono wrodzone wady serca, czy cukrzycę. Również kontakt ciężarnej z substancjami toksycznymi, zawartymi w używkach i niektórych lekach, może przyczynić się do utraty ciąży. Ważną rolę odgrywa też prowadzony tryb życia – ograniczenie stresu, wyciszenie emocji czy odpowiednia ilość spokojnego snu to tylko niektóre z wielu czynników, które zwiększają szansę na donoszenie ciąży.
OBJAWY PORONIENIA:
- krwawienie
- skurcze
- odpływanie płynu owodniowego
- podwyższona temperatura
- stan zapalny błony śluzowej
- stan zapalny przydatków
- zapalenie otrzewnej
- ropne upławy
- dreszcze
- obniżenie ciśnienia tętniczego krwi
- zaburzenia świadomości
- niepokój
- sztywnienie karku
- bóle brzucha
CO DALEJ ?
Parom, u których poronienie wystąpiło kilkakrotnie, a także kobietom po 35. roku życia czy pacjentom zmagającym z niepłodnością zaleca się przeprowadzenie pogłębionej diagnostyki (często kobiety i mężczyzny) w ośrodkach specjalizujących się w leczeniu poronień. Pierwsza utrata ciąży zazwyczaj nie wymaga specjalistycznych badań, choć w uzasadnionych przypadkach lekarz może je zlecić. Na podstawie uzyskanych wyników, specjalista zaproponuje dalsze postępowanie dostosowane do indywidualnej sytuacji pacjentów.
Warto wiedzieć, że – jeśli pacjentka straciła ciążę w pierwszym trymestrze – para może niemal od razu kontynuować starania o potomstwo. Jeśli poronienie nastąpiło w okresie późniejszym, należy skonsultować się z lekarzem, który określi moment, kiedy można ponownie starać się o ciążę.
Konsultacja medyczna: prof. dr n. med. Krzysztof Łukaszuk, kierownik Klinik Leczenia Niepłodności INVICTA, specjalizujących się w diagnostyce i leczeniu nawracających poronień.
Dodaj komentarz