Wiele par jest zaskoczonych tym, co dzieje się w ich związkach po narodzinach pierwszego dziecka. Nikt nie spodziewa się kryzysu. Przed narodzinami wyobrażamy sobie siebie, partnera i spokojne niemowlę w łóżeczku. Na reklamach produktów dziecięcych widzimy pary uśmiechające się do siebie, wypoczęte i cierpliwie odpowiadające na potrzeby dziecka. Znajomi, rodzina, dalsi krewni mówią: ,,Dziecko uzupełni związek”.
Już na etapie ciąży pojawiają się pierwsze, niewinne nieporozumienia, dotyczące spraw dziecka, np. kolor ścian w pokoiku dziecięcym, wybór imienia czy wózka. Powoli, im bliżej porodu, tym bardziej można wyczuć napięcie pomiędzy przyszłymi rodzicami. Dla każdego z nich zbliżający się poród – zwłaszcza ten pierwszy – budzi ambiwalentne uczucia.
Z jednej strony pojawia się ekscytacja przed pojawieniem się na świecie potomka, z drugiej – lęk i niepewność co do tego, czy wszystko przebiegnie prawidłowo. Prawdziwy emocjonalny koktajl Mołotowa.
Warto przeczytać: Zmiany w mózgu kobiety po porodzie? Tak! Ale nie takie, jak myślicie!
Narodziny dziecka – nowy cykl życia rodziny
Nadchodzi ten dzień – rodzi się dziecko, wraz z nim rodzą się rodzice, bo zaczynają funkcjonować w nowej roli. I tu pojawiają się pierwsze trudności z pogodzeniem tych dwóch ról – roli rodzica i roli partnera. Bo nagle pojawia się milion niezaspokojonych potrzeb (za równo ze strony dziecka jak i rodziców), zmęczenie, niewyspanie, brak czasu dla siebie i dla Niej lub Niego. Można tą sytuację porównać do samochodu, któremu zaczyna brakować paliwa, a do najbliższej stacji jeszcze 50 km. Jest inaczej niż było w ciąży. Wtedy para była sama ze sobą. Teraz jest w trójkę i ta trzecia osoba niewiele pomaga, raczej wymaga, aby inni byli wciąż nią zainteresowani.
Moment pojawienia się w rodzinie dziecka jest jedną z tak zwanych faz Cyklu Życia Rodziny, czyli poszczególnych etapów rozwoju, jakie przechodzą dorośli, zakładając rodzinę. Każde znaczące wydarzenie w życiu niesie za sobą szereg zmian. Wspólne zamieszkanie, narodziny dziecka, wejście dziecka w okres dorastania, jego wyprowadzka z domu wprowadzają nowy porządek i wymagają od członków rodziny adaptacji. Wiąże się to ze zmianami w relacjach, pomiędzy różnymi członkami rodziny.
Pojawienie się dziecka wprowadza dwie nowe relacje, relację pomiędzy matką a dzieckiem i relację pomiędzy ojcem a dzieckiem. Każde z rodziców może mieć inny wzorzec relacji rodzicielskiej i zupełnie inny pomysł na to, jak ją realizować, co ma także wpływ na relację w parze.
Przez pierwszy rok życia dziecka, relacja pomiędzy nim a matką można określić mianem symbiozy. Jest to naturalne, ponieważ to właśnie matka zaspakaja większość jego potrzeb. Ojciec dziecka może czuć się odsunięty na bok. Może też czuć zazdrość o pozycję dziecka w rodzinie i o jego zaangażowanie w opiekę ze strony partnerki. Ona z kolei może być niezadowolona z jego niewystarczającego – jej zdaniem – poziomu zaangażowania ze strony partnera.
Problemy w związku a naturalne zmiany w relacji partnerskiej
Frustracja z powodu niezaspakajania własnych potrzeb, niezadowolenie z powodu zmian i utraty dotychczasowej, wypracowanej relacji z partnerem i trudność w odnalezieniu się w nowej roli, jaką jest rola rodzica sprawiają, że wiele osób odczuwa kryzys w związku z narodzinami potomka.
Czy zmiana w relacji partnerskiej po narodzinach pierwszego dziecka jest potrzebna i nieunikniona? Odpowiedź brzmi: TAK. Nie da się przejść do porządku dziennego po tak ważnej zmianie życiowej, jaką jest pojawienie się dziecka w rodzinie.
Para, która zostaje po raz pierwszy rodzicami, nie miała możliwości sprawdzenia się razem w tej roli wcześniej. Nie miała też możliwości przewidzenia swoich własnych reakcji na szereg czynników, jakie uległy zmianie wraz z narodzinami (chociażby funkcjonowanie przez dłuższy czas w deprywacji snu). Zmiana w relacji jest więc w tym przypadku naturalnym procesem, który ma miejsce w każdej rodzinie.
Jak poprawić relacje w związku, gdy na świecie pojawia się pierwsze dziecko
Jest kilka wskazówek, które mogą wpłynąć na poprawę relacji pomiędzy partnerami w tym trudnym okresie. W zależności od zasobów i możliwości pary mogą:
- znaleźć czas tylko dla siebie i powrócić do wspólnej aktywności sprzed okresu pojawienia się dziecka (np. wspólne oglądanie seriali, filmów, słuchanie muzyki itp.)
- rozmawiać wprost o swoich potrzebach i oczekiwaniach wobec partnera
- pamiętać, że okres niemowlęcy jest niezwykle trudny dla obojga rodziców, jeśli partner danego dnia jest na skraju wytrzymałości psychicznej (lub sami na nim jesteśmy) zadbać o regenerację (swoją lub jego)
- korzystać z pomocy osób trzecich, dziadków, dalszych krewnych, cioć, wujków, znajomych lub niani, dodatkowe osoby do opieki nad dzieckiem zawsze się przydają
- nie generalizować – stan, jaki nastąpił po narodzinach dziecka nie będzie trwał wiecznie, wraz z jego stopniowym usamodzielnianiem się, rodzice zyskają więcej czasu dla siebie (również dla siebie nawzajem)
- zwracać się do swojego partnera tak, jak przed narodzinami dziecka (niektórzy zaczynają mówić do partnera: ,,tato” ,,mamo”, ,,tatuśku” ,,mamuśku”), jeśli partner zaczyna być dla nas tylko rodzicem dla wspólnego dziecka, to przestaje być dla nas partnerem
- pamiętać, że wszystkie relacje w rodzinie są ważne, relacja partnerska/małżeńska nie jest mniej ważna od relacji pomiędzy matką a dzieckiem lub ojcem a dzieckiem.
Warto przeczytać: Jak ogarnąć życiowy chaos – 7 kroków do lepszego samopoczucia
Zmiany nigdy nie są proste inaczej nie byłyby zmianami. Nie mniej jednak są potrzebne, aby rodzina mogła odnaleźć się w nowej sytuacji. Kryzysy (również te partnerskie) mogą być rozwojowe, to znaczy związek może funkcjonować po nich lepiej niż do tej pory. Wymaga to czasu, cierpliwości i przede wszystkim wzajemnego dbania o jakość wspólnie spędzanego czasu (nie obok siebie, a razem).
Anna Wietrzykowska, jest psychologiem, psychoterapeutą pracującym w nurcie systemowym. Specjalizuje się w pracy indywidualnej z osobami dorosłymi, parami oraz rodzinami. Od 2014 roku jest Członkiem Nadzwyczajnym Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej. Swoją pracę terapeutyczną poddaje superwizji. W obszarze jej zainteresowań zawodowych znajduje się praca z parami zmagającymi się z niepłodnością, rodzicami przygotowującymi się na narodziny dziecka, rodzicami, którzy stracili dziecko oraz rodzicami potrzebującymi wsparcia w wychowaniu. Więcej informacji na www.psycholognieplodnosci.pl.
POLECAMY TAKŻE: Trauma poporodowa to nie to samo co depresja poporodowa. Jak są objawy traumy po porodzie?
Dodaj komentarz