Metody zapłodnienia pozaustrojowego: skuteczność, wskazania, przygotowanie

Metody zapłodnienia pozaustrojowego lekarz dobiera indywidualnie dla każdej pary. O tym, która z nich zostanie zastosowana, decydują wyniki badań, wiek kobiety, a także przeszłość starań o dziecko. O technikach in vitro, rozmawiamy z embriologiem z kliniki Parens w Krakowie, mgr Anetą Macur.

Metody zapłodnienia pozaustrojowego

Dostępne metody zapłodnienia pozaustrojowego to:

• IVF,
• ICSI,
• IMSI,
• PICSI.

Najbardziej podstawową metodą zapłodnienia pozaustrojowego jest IVF. Jest ona najbardziej zbliżona do naturalnej. Polega na umieszczeniu komórek jajowych na szalce w towarzystwie plemników. Muszą one same zapłodnić jajeczko bez niczyjej pomocy. Na drugi dzień embriolog sprawdza, czy procedura ta zakończyła się sukcesem. Pozostałe metody in vitro są przeznaczone dla osób, u których występują konkretne wskazania – wyjaśnia embriolog, Aneta Macur.

Zapłodnienie metodą IVF jest przeznaczone przede wszystkim dla par, u których:

• przyczyną niepłodności jest niedrożność jajowodów,
• kobiety są młode,
• kobiety mają dużą liczbę oocytów,
• parametry nasienia są prawidłowe (lub bardzo zbliżone do prawidłowych).

Zdecydowanie częściej wykonuje się zapłodnienie pozaustrojowe metodą ICSI. Polega ono na tym, że embriolog przy pomocy bardzo cienkiej igły wprowadza plemnik do środka komórki jajowej. Rozwój zarodka i dalsze procedury wyglądają tak samo, jak w przypadku in vitro IVF. Wskazania do tej metody zapłodnienia pozaustrojowego to: nieprawidłowe parametry nasienia, wiek kobiety powyżej 35. roku życia, ograniczona ilość komórek jajowych.

PICSI i IMSI to modyfikacje metody zapłodnienia pozaustrojowego, jaką jest ICSI. Pierwszą z nich stosuje się w przypadku obniżonego wyniku testu HBA. Wykorzystywane są do niej tylko dojrzałe plemniki. Cała procedura odbywa się na specjalnej płytce, która jest pokryta hialuronianem.

Natomiast metoda IMSI polega na tym, że do komórki jajowej embriolog wprowadza plemnik, który przeszedł rygorystyczną selekcję pod mikroskopem w powiększeniu do sześciu tysięcy razy. Pozwala to na dokładną ocenę jego budowy oraz struktur wewnętrznych.

Dostępne są także metody dodatkowe, które zwiększają szanse na przyjęcie się zarodka po transferze. Są to EmbryoGlue lub Assisted hatching. Trzeba jednak pamiętać, że po ich zastosowaniu nie ma 100% pewności, że zarodek się przyjmie. Skuteczność wzrasta zaledwie o kilka procent – tłumaczy embriolog, Aneta Macur.

Kto wybiera metodę zapłodnienia pozaustrojowego?

O tym, jaka metoda zapłodnienia pozaustrojowego zostanie wykorzystana, decyduje lekarz na podstawie wyników badań. Pod uwagę brana jest także historia starań danej pary – niepowodzenia przy in vitro sugerują, aby przy kolejnej próbie zastosować np. ICSI. Każdy przypadek specjaliści rozpatrują indywidualnie.

Angelika Janowicz