Ministerialny Program In vitro działa od 1 czerwca 2024 r. Dla setek tysięcy polskich par dotkniętych niepłodnością to szansa na zrealizowanie marzenia o dziecku. W ramach edukacyjnego cyklu #zrozumiećinvitro założenia programu oraz kryteria kwalifikacji do niego omawia prof. dr hab. n. med. Robert Spaczyński, specjalista leczenia niepłodności z kliniki Pastelova, który brał czynny udział w pracach zespołu ekspertów ustalających zasady działania refundacji in vitro.
“Program in vitro, który powstał w 2024 roku i zaczął obowiązywać od 1 czerwca, jest programem znaczenie szerszym niż ten, który działał w latach 2013-2016. Staraliśmy się stworzyć takie kryteria kwalifikacji do niego, by jak najwięcej par mogło do niego przystąpić i jak najmniej par z niego odpadło” – mówi nam w ramach cyklu #zrozumiećinvitro prof. dr hab. n. med. Robert Spaczyński, specjalista leczenia niepłodności z kliniki Pastelova, ekspert w zespole ds. Programu in vitro.
Jak podkreśla specjalista, Program otworzył nową możliwość skutecznego leczenia zwłaszcza dla par, które mają już za sobą diagnostykę niepłodności, a które ze względów finansowych nie mogły sobie pozwolić na procedurę zapłodnienia pozaustrojowego.
Zachęcamy do obejrzenia całej rozmowy na Instagramie @nieplodni_razem
Jakie procedury są objęte programem refundacji in vitro?
1) IVF/ICSI – Zapłodnienie pozaustrojowe z wykorzystaniem gamet własnych
2) ICSI-SD – Zapłodnienie pozaustrojowe z nasieniem anonimowego dawcy
3) ICSI-OD – Zapłodnienie pozaustrojowe z komórką jajową anonimowej dawczyni
4) AP – Transfer zarodka pochodzącego od innej pary, tzw. adopcja prenatalna
5) FET – transfer mrożonego zarodka (bez względu na czas powstania)
6) Zabezpieczenie płodności na przyszłość (oncofertility) – pacjenci przed lub w trakcie leczenia onkologicznego o potencjale upośledzającym płodność
Kryteria kwalifikacji do programu in vitro
Do leczenia niepłodności metodą zapłodnienia pozaustrojowego w ramach Programu mogą zostać zakwalifikowane pary spełniające łącznie następujące kryteria:
- Pozostające w związku małżeńskim lub we wspólnym pożyciu;
- U których stwierdzono i potwierdzono dokumentacją medyczną, bezwzględną przyczynę niepłodności lub nieskuteczne zgodne z rekomendacjami i standardami praktyki lekarskiej leczenie niepłodności w okresie 12 miesięcy poprzedzających zgłoszenie do Programu;
- W przypadku korzystania z własnych komórek jajowych lub dawstwa nasienia:
a) wiek (w dniu kwalifikacji):
- kobieta do 42. roku życia,
- mężczyzna do 55. roku życia,
b) w przypadku dawstwa nasienia opinia psychologa potwierdzająca gotowość obojga partnerów do rodzicielstwa niegenetycznego,
- w przypadku korzystania z dawstwa oocytów lub dawstwa zarodka:
a) wiek (w dniu kwalifikacji):- kobieta do 45. roku życia,
- mężczyzna do 55. roku życia,
b) opinia psychologa potwierdzająca gotowość obojga partnerów do rodzicielstwa niegenetycznego.
4. Brak przeciwskazań medycznych w szczególności :
- nieodpowiednia reakcja na przeprowadzoną w ramach Programu stymulację jajeczkowania, czego wyrazem jest brak pozyskania co najmniej dwóch dojrzałych komórek jajowych w dwóch cyklach stymulacji, w każdym z osobna (w przypadku zastosowania własnych komórek jajowych),
- czynniki medyczne uniemożliwiające wykonanie procedury zapłodnienia pozaustrojowego dającej szansę na uzyskanie ciąży lub poród dziecka uczestniczki programu.
Program finansuje również procedury:
- Zabezpieczenia płodności na przyszłość (np. w przypadku pacjentów onkologicznych, którzy na skutek terapii mogą doświadczyć istotnego upośledzenia płodności); u kobiet będzie to mrożenie komórek jajowych, a u mężczyzn mrożenie nasienia.
Wiek (w dniu zgłoszenia – pierwszej wizyty u realizatora):
– kobieta – od okresu dojrzewania do 40. roku życia,
– mężczyzna – od okresu dojrzewania do 45. roku życia.
- Kriotransfery zarodków powstałych w poprzednich cyklach zapłodnienia pozaustrojowego (u kobiet do 45 roku życia, w przypadku transferów, które nie były objęte już finansowaniem ze środków publicznych). Takie bezpłatne transfery będą realizowane aż do wykorzystania wszystkich zarodków
- Wcześniejsze procedury zapłodnienia pozaustrojowego i fakt posiadania dzieci nie wykluczają z udziału w Programie.
Co obejmuje program in vitro
Każda para ma prawo do 6 cykli leczenia w tym:
- Maksymalnie 4 cykli zapłodnienia z wykorzystaniem własnych komórek jajowych (nasienie własne lub dawcy),
- Maksymalnie 2 cykle zapłodnienia z wykorzystaniem komórek jajowych dawczyni,
- Maksymalnie 6 cykli z dawstwem zarodka.
Kiedy para może ponownie podejść do Programu?
Para może powtórnie przystąpić do Programu po wykorzystaniu wszystkich utworzonych zarodków, pod warunkiem, że nadal spełnia kryteria kwalifikacji.
Świadczenia objęte refundacją in vitro
Całkowitą refundacją w ramach Programu zostaną objęte następujące świadczenia:
W procedurach ICSI i ICSI-SD:
- Konsultacja psychologiczna,
- Przygotowanie planu leczenia,
- Wizyty monitorujące w trakcie stymulacji hormonalnej (USG)
- Oznaczenie hormonów w trakcie stymulacji: Estradiol, LH, Progesteron,
- Punkcja jajników w znieczuleniu ogólnym,
- Badania zlecone przez lekarza anestezjologa,
- Pobranie i preparatyka nasienia,
- Zapłodnienie pozaustrojowe,
- Hodowla zarodków,
- Kriokonserwacja zarodków i ich przechowywanie,
- Rozmrożenie zarodków,
- Procedury zwiększające efektywność procesu,
- Transfer w cyklu świeżym bez zamrożenia zarodka,
- Kriotransfer w cyklu po rozmrożeniu zarodka,
- Test beta-HCG,
- Konsultacja lekarska po wyniku testu ciążowego,
- Konsultacja lekarska z USG płodu.
W procedurach ICSI-OD:
- Konsultacja psychologiczna,
- Przygotowanie planu leczenia,
- Wizyty monitorujące przed transferem (USG),
- ·Oznaczenie hormonów: Estradiol, LH, Progesteron,
- Pozyskanie oocytów dawczyni z banku gamet,
- Rozmrożenie oocytów dawczyni i ich preparatyka,
- Pobranie i preparatyka nasienia,
- Zapłodnienie pozaustrojowe,
- Hodowla zarodków,
- Kriokonserwacja zarodków i ich przechowywanie,
- Rozmrożenie zarodków,
- Niektóre procedury zwiększające efektywność procesu,
- Transfer w cyklu świeżym bez zamrożenia zarodka,
- Kriotransfer w cyklu po rozmrożeniu zarodka,
- Test beta-HCG,
- Konsultacja lekarska po wyniku testu ciążowego,
- Konsultacja lekarska z USG płodu.
W procedurach AP:
- Konsultacja psychologiczna,
- Przygotowanie planu leczenia,
- Wizyty monitorujące przed transferem (USG),
- Oznaczenie hormonów: Estradiol, LH, Progesteron,
- Pozyskanie zarodków z banku dawców,
- Rozmrożenie zarodków,
- Niektóre procedury zwiększające efektywność procesu,
- Kriotransfer w cyklu po rozmrożeniu zarodka,
- Test beta-HCG,
- Konsultacja lekarska po wyniku testu ciążowego,
- Konsultacja lekarska z USG płodu.
W procedurach FET
- Przygotowanie planu leczenia,
- Wizyty monitorujące przed transferem (USG),
- Oznaczenie hormonów: Estradiol, Progesteron,
- Rozmrożenie zarodków,
- Kriotransfer,
- Test beta-HCG,
- Konsultacja lekarska po wyniku testu ciążowego,
- Konsultacja lekarska z USG płodu.
W procedurach zabezpieczenia płodności na przyszłość – kobieta:
- Konsultacja specjalistyczna z USG,
- Badanie rezerwy jajnikowej (AMH),
- Badania laboratoryjne zgodnie z rozporządzeniem MZ,
- Wizyty monitorujące w trakcie stymulacji hormonalnej (USG),
- Oznaczenie hormonów w trakcie stymulacji: Estradiol, LH,
- Punkcja jajników w znieczuleniu ogólnym,
- Badania zlecone przez lekarza anestezjologa,
- Kriokonserwacja komórek jajowych i ich przechowywanie.
W procedurach zabezpieczenia płodności na przyszłość – mężczyzna:
- Konsultacja specjalistyczna,
- Badanie nasienia,
- Badania laboratoryjne zgodnie z rozporządzeniem MZ,
- Pobranie i preparatyka nasienia,
- Kriokonserwacja nasienia i jego przechowywanie.
Przechowywanie zarodków i gamet
Przechowywanie zarodków jest finansowane do zakończenia Programu lub do momentu ich wykorzystania. Po tym czasie para samodzielnie opłaca przechowywanie zarodków do momentu ich wykorzystania lub przekazania do dawstwa zarodka.
W przypadku zabezpieczenia płodności na przyszłość finansowane jest przechowywanie komórek rozrodczych w czasie trwania Programu, do momentu ich wykorzystania lub zniszczenia. Po tym czasie koszt przechowywania będzie ponoszony przez pacjenta.
Dodaj komentarz