Infekcje bakteryjne mogą powodować trudności w osiągnięciu ciąży. Aby sprawdzić, czy flora bakteryjna jest prawidłowa, warto wykonać kilka badań bakteriologicznych. Dowiedz się, jakie infekcje są najczęstszymi przyczynami niepłodności oraz jakie konkretnie badania należy wykonać, aby sprawdzić, czy doszło do zakażenia.
Popularne infekcje bakteryjne wpływające na płodność
Wśród przyczyn nieudanych starań o dziecko występują także zakażenia bakteryjne. Do najpopularniejszych zalicza się Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyticum oraz Mycoplasma hominis. To zakażenia przenoszone drogą płciową, które w istotny sposób zaburzają płodność, a mimo to są często pomijane podczas badań diagnostycznych w niepłodności.
Warto podkreślić, że powyższe zakażenia z reguły przebiegają bezobjawowo bądź dają niewielkie symptomy, które niekoniecznie mogą prowadzić do właściwego rozpoznania. Tym samym, podczas szukania przyczyny niepłodności, w tym również niepłodności idiopatycznej, warto wykonać badania bakteriologiczne, które wykluczą powyższe patogeny w organizmie.
Chlamydia trachomatis – objawy, diagnostyka i leczenie
Chlamydia trachomatis to główna przyczyna zakażeń przenoszonych drogą płciową. W Polsce liczba kobiet i mężczyzn borykających się z tym zakażeniem waha się od 20% do 40%.
Aż 80% wszystkich zakażeń Chlamydia trachomatis przebiega bezobjawowo!
Jeśli jednak objawy występują, to zalicza się do nich:
- u kobiet: upławy, świąd, ból w obrębie podbrzusza, krwawienie międzymiesiączkowe i po stosunkach, częstomocz,
- u mężczyzn: pieczenie, świąd, uczucie parcia, śluzowo-ropna wydzielina z cewki moczowej, ból jąder.
Zakażenie Chlamydia trachomatis może powodować zapalenia: szyjki macicy, macicy, gruczołów Bartholiniego, jajowodu, cewki moczowej oraz wątroby. Badania potwierdzają, że u kobiet w okresie rozrodczym zakażenie prowadzi do zaburzeń płodności. Jeśli zakażenie zostanie stwierdzone u kobiet w ciąży, może wiązać się to z poronieniem bądź przedwczesnym porodem. Z kolei u mężczyzn zakażenie prowadzi do zapalenia cewki moczowej i gruczołu krokowego.
WAŻNE! Jeśli zakażenie jest nieleczone może prowadzić u kobiet m.in. do niedrożności jajowodów i ich uszkodzenia, a także wpływać niekorzystnie na implantację zarodka. Z kolei u mężczyzn może prowadzić do znacznego pogorszenia parametrów nasienia.
Warto podkreślić, że nawet u 30% kobiet borykających się z niepłodnością stwierdza się zakażenie Chlamydia trachomatis.
Diagnostyka. Jak wygląda badanie?
Materiałem diagnostycznym w kierunku zakażenia Chlamydia trachomatis najczęściej jest wymaz z kanału szyjki macicy. Można również pobrać wymazy z cewki moczowej i odbytu, wymazy z wewnętrznej powierzchni górnej i dolnej powieki spojówki oka.
Rekomendowaną metodą wykrycia materiału genetycznego jest metoda PCR – łańcuchowa reakcja polimerazy. Czułość i swoistość tej metody wynosi około 100%.
Badanie diagnozujące obecność zakażenia Chlamydia trachomatis należy wykonać u każdej pary ze zdiagnozowaną niepłodnością oraz zawsze przed planowaną procedurą in vitro.
Innym rozwiązaniem są również pakiety testów genetycznych, które w jednej próbce umożliwiają sprawdzenie obecności wielu patogenów. Testy te mają wysoką czułość i potrafią wykryć nawet śladowe ilości materiału genetycznego.
Leczenie
Lekiem z wyboru jest podanie antybiotyku Azytromycycny lub doksycyckliny. Leczeniem powinien zostać objęty również partner zakażonej osoby, w celu prewencji nawrotów zakażenia. Po leczeniu zalecana jest wizyta kontrolna, można wykonać kontrolny wymaz. Zakażenie nie daje trwałej odporności, możliwe są reinfekcje.
Ureaplasma urealyticum – objawy, diagnostyka i leczenie
Ureaplasma urealyticum to kolejna, częsta przyczyna niepłodności. Podobnie jak Chlamydia trachomatis zakażenie przenoszone jest drogą płciową i w większości przypadków przebiega bezobjawowo.
Podczas nasilenia zakażenia występują objawy takie jak:
- trudności w oddawaniu moczu, podwyższona temperatura, ból, częstomocz, parcie na pęcherz, zaczerwienie i stan zapalny.
Zakażenie Ureaplasma urealyticum może powodować u mężczyzn: zapalenie gruczołu krokowego, jąder, najądrzy oraz nerek. Z kolei u kobiet może wystąpić: zapalenia szyjki macicy, jajników, jajowodów i macicy.
Podobnie jak przy poprzedniej infekcji, również ta stanowi zagrożenie dla płodu u kobiet w ciąży. Może wystąpić wtedy zapalenie błon płodowych, opóźnienie rozwoju płodu oraz zwiększone ryzyko poronienia. Ponadto, istnieje ryzyko wczesnego porodu oraz w jego trakcie zarażenia noworodka.
Nieleczone zakażenie Ureaplasma urealyticum wpływa niekorzystnie na efekty starań o dziecko. Infekcja obniża jakość nasienia (mniejsza ruchliwość i ilość plemników), a także utrudnia implantację zarodka w macicy.
Diagnostyka. Jak wygląda badanie?
Aby sprawdzić, czy doszło do zakażenia należy pobrać wymaz z cewki moczowej bądź szyjki macicy, który poddaje komórki mykoplazm ocenie ilościowej i na tej podstawie ocenia, czy doszło do zakażenia. Jednak podobnie jak w przypadku Chlamydia trachomatis testy genetyczne w kierunku tego zakażenia mają wyższą czułość. Podczas diagnostyki warto wykonać je w pakiecie na kilka najpopularniejszych patogenów.
Leczenie
W przypadku zakażenia Ureaplasma urealyticum przewiduje się takie samo leczenie, jak w przypadku zakażenia Chlamydia trachomatis. Najczęściej stosuje się: doksycyklinę lub tetracyklinę, ofloksacynę, makrolidy (erytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna).
Mycoplasma hominis – objawy, diagnostyka i leczenie
Kolejnym groźnym zakażeniem jest mykoplazmoza wywoływana przez bakterie Mycoplasma genitalium lub/i Mycoplasma hominis. Częściej jednak do zakażenia dochodzi na skutek drugiego patogenu. Podobnie, jak w przypadku dwóch pierwszych zakażeń, również w tym w większości przypadków choroba przebiega bezobjawowo.
Podczas nasilenia zakażenia występują objawy takie jak:
- u mężczyzn – zapalenie cewki moczowej,
- u kobiet – zapalenie jajników i jajowodów, świąd, ból pochwy podczas stosunków oraz ból w trakcie oddawania moczu.
Również ta infekcja może być przyczyną niepłodności, gdyż u mężczyzn może powodować zapalenia najądrza oraz gruczołu krokowego, a u kobiet – zapalenia szyjki macicy, cewki moczowej i narządów miednicy.
Starania o dziecko mogą być również utrudnione ze względu na zmniejszoną liczbę, ruchliwość oraz uszkodzenia budowy plemników. Z kolei u kobiet zakażenie zwiększa ryzyko poronień i ciąży pozamacicznej.
Jeśli do zakażenia dojdzie u kobiety ciężarnej, może to wywołać przedwczesny poród, zapalenie błon płodowych i łożyska. Ponadto, kobieta w trakcie porodu może zarazić niemowlaka, co skutkuje zakażeniem dróg oddechowych (zapalenie płuc), bakteriemią, zakażeniem CUN bądź zapaleniem opon mózgowordzeniowych.
Diagnostyka. Jak wygląda badanie?
Ze względu na (na ogół bezobjawowy przebieg) większość zakażonych bakterią osób nie zdaje sobie sprawy z infekcji. Aby wykryć obecność Mycoplasma hominis należy przeprowadzić badanie w kierunku chorób układu moczowo-płciowego (najczęściej wymaz z cewki moczowej lub szyjki macicy).
Rekomendowaną metodą wykrycia materiału genetycznego jest metoda PCR – łańcuchowa reakcja polimerazy.
Leczenie
W przypadku tego zakażenia przewiduje się takie samo leczenie, jak w przypadku zakażenia Chlamydia trachomatis oraz Ureaplasma urealyticum. Najczęściej stosuje się: doksycyklinę lub tetracyklinę, ofloksacynę, makrolidy (erytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna).
Polecamy także:
Duński sposób na ciążę. Dlaczego niepłodność trwa tam krócej? Historia Sabiny
Dodaj komentarz