Zapłodnienie in vitro to jedna z metod wspomaganego rozrodu oraz leczenia niepłodności. „In vitro” znaczy „w szkle”, gdyż do połączenia komórki jajowej i plemnika doprowadza się w warunkach laboratoryjnych. Jednak sama metoda zapłodnienia in vitro przeprowadzana jest różnymi technikami, których zastosowanie indywidualnie dobiera się do pary po zdiagnozowaniu ich problemów z płodnością. Metoda zapłodnienia pozaustrojowego składa się z 4 faz, które trwają łącznie około 4 tygodni.
In vitro – dlaczego warto?
Szacuje się, że problem niepłodności może dotyczyć nawet 20% par starających się o dziecko. Pomimo tego, że kliniki osiągają różną skuteczność w przeprowadzonych zabiegach in vitro (od 37% do 43% zakończonych ciążą) to jest to najpewniejsza metoda leczenia niepłodności. In vitro, to również szansa na późne macierzyństwo w przypadku par, gdzie kobieta z racji wieku ma niską rezerwę jajnikową, co skutkuje obniżeniem szans na naturalne poczęcie.
Przebieg in vitro
Stymulacja hormonalna
To pierwszy krok w procedurze zapłodnienia in vitro. Celem stymulacji hormonalnej jest uzyskanie większej ilości pęcherzyków Graffa z komórkami jajowymi. Pacjentki otrzymują kartę z rozpisanymi lekami, które dobierane są indywidualnie i z uwzględnieniem takich czynników jak: wiek, masa ciała, profil hormonalny oraz dotychczasowego przebiegu stymulacji.
Stymulacja hormonalna trwa średnio 10 dni +/- 2 dni. Kiedy pęcherzyki osiągną odpowiednią wielkość, lekarz decyduje o zakończeniu stymulacji i zaplanowaniu punkcji.
Pacjentka otrzymuje lek w celu wywołania owulacji, ważne, by lek był przyjęty dokładnie o godzinie wyznaczonej przez lekarza.
Punkcja
Jest zabiegiem przeprowadzanym pod znieczuleniem. Lekarz ginekolog pobiera płyn pęcherzykowy z komórkami jajowymi pod kontrolą USG. Odbywa się to poprzez nakłucie jajników przez sklepienie pochwy. Po przeprowadzeniu punkcji wykonywane jest kontrolne badanie USG a także ustala się przyjmowanie leków po punkcji. W przypadku mężczyzn, to czas na oddanie nasienia (po 3-5 dniowej przerwie we współżyciu).
Zapłodnienie
Klasyczną metodą zapłodnienia In vitro jest IVF – polega na umieszczeniu w specjalnym medium komórek jajowych i przygotowanych plemników, które samodzielnie mają dotrzeć do komórki jajowej. W przypadku zapłodnienia metodą ICSI, plemnik zostaje bezpośrednio wstrzyknięty do komórki jajowej, co zwiększa szanse na zapłodnienie. Ale i ta technika ma swoje dwie odmiany: IMSI i PICSI. W pierwszej wykorzystuje się dodatkowo powiększenie optyczne pozwalające na dokładną ocenę budowy morfologicznej plemnika. W drugiej do oceny plemnika wykorzystuje się jego zdolność do wiązania z hialuronianem. Te, które się wiążą, są gotowe do zapłodnienia.
Embriotransfer
To ostatni etap, polegający na przeniesieniu 1-2 zarodków do jamy macicy. Transfer przeprowadza się 2 – 5 dni po punkcji, pod kontrolą USG i z użyciem cienkiego cewnika. Zabieg nie jest bolesny, nie wymaga znieczulenia i odbywa się przy dobrze wypełnionym pęcherzu moczowym.
Mgr Małgorzata Wójt, kierownik laboratorium embriologicznego Salve Medica, specjalizująca się̨ w procedurach rozrodu wspomaganego. Odbyła szereg szkoleń i warsztatów zarówno w Polsce, jak i na świecie.
Dodaj komentarz