Gdy potencjalnie zdrowa para stara się o dziecko od wielu miesięcy i wciąż bez rezultatów, koniecznym jest rozpoczęcie badań, które mogą pomóc zdiagnozować przyczynę niepłodności. Jakie badania wykonać, gdy nie można zajść w ciążę? Listę badań przed ciążą przygotowali specjaliści z Kliniki Leczenia Niepłodności ReproGenesis w Czechach.
Na wstępie należy podkreślić, że to lekarz – po przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego, a także zapoznaniu się z sytuacją pary i dotychczas przeprowadzanymi badaniami – zleca konkretną ścieżkę leczenia.
Poniższa lista, jakie badania wykonać przy przedłużających się staraniach, została przygotowana przez specjalistów z Kliniki Leczenia Niepłodności ReproGenesis w Czechach – z myślą o tych wszystkich pacjentach, którzy chcą jak najwięcej wiedzieć o możliwościach, jakie oferuje współczesna medycyna.
Badania podstawowe:
Badanie USG: podstawowe i bardzo ważne badanie przed in vitro, a także przy przedłużających się staraniach. Pozwala ocenić stan macicy, jamy macicy oraz jajników. Służy do wykluczenia patologii w miednicy mniejszej. Może pomóc w ustaleniu dawki leku stymulacyjnego.
Badania hormonalne: jednym z najważniejszych są badania hormonów tarczycy (TSH, fT4), prolaktyny oraz hormonu anty-Müllerian (AMH). Sprawne funkcjonowanie tarczycy jest kluczowe do zajścia w ciążę, ale także do pomyślnego przebiegu ciąży. Podwyższony poziom prolaktyny może być przyczyną zaburzeń owulacyjnych. Z kolei wynik AMH pozwala ustalić dawkę leku stymulacyjnego i służy do oceny rezerwy jajnikowej, pomoże też oszacować pomyślność leczenia.
Dalszymi uzupełniającymi badaniami hormonalnymi są: FSH, E2, LH, progesteron. Badania te trzeba wykonać w drugim lub trzecim dniu cyklu.
Badanie nasienia (seminogram): badanie obowiązkowe. Nie każdy ma tego świadomość, ale czynnik męski jest przyczyną niepłodności u niemal 50 % starających się par. Zanim więc kobieta przejdzie szereg skomplikowanych badań, warto aby to mężczyzna najpierw wykonał badanie nasienia. Tym bardziej, że jest to badanie proste, niedrogie i powszechnie dostępne.
Gorsze parametry nasienia nie muszą od razu oznaczać zerową możliwość naturalnego poczęcia, ale szanse są mniejsze. W takim wypadku in vitro jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ w laboratorium można wybrać prawidłowe plemniki.
Potrzebujesz profesjonalnej wiedzy, jakie badania wykonać przy przedłużających się staraniach? Chcesz skonsultować swój przypadek z najlepszymi lekarzami w kraju? Przyjdź na pierwszą w Polsce konferencję medyczną dla Pacjentów: Płodność – Strefa Specjalistycznej Wiedzy.
Bilety, agenda, lista specjalistów i szczegółowe informacje znajdziesz TUTAJ.
Badania rozszerzone:
Badanie drożności jajowodów: badanie jest często wykonywane ambulatoryjnie, zabieg jest monitorowany za pomocą USG. Zalecane jest kobietom, które krótko starają się o ciążę i jest duża szansa na poczęcie naturalne. Dla par, które planują procedurę in vitro, nie jest obowiązkowe.
Badanie genetyczne: jest korzystne dla kobiet po powtarzających się poronieniach, w sytuacjach, gdy w rodzinie pojawiły się choroby genetyczne lub dla par po kilku nieudanych próbach in vitro. Podstawą jest badanie kariotypów. Można też wykonać badania chorób recesywnych (mukowiscydoza, SMA i inne), stanów nadkrzepliwości u kobiet (klinicznie ważne są przede wszystkim mutacje Leiden oraz mutacja genu protrombiny).
Badania immunologiczne: badania komórek NK (pobrane z śluzówki macicy). Cytokiny, przeciwciała przeciw plemnikom, badania trofoblastu i inne. Badania immunologiczne zaleca się przede wszystkim młodym pacjentkom po powtarzających się poronieniach. Według badań naukowych czynnik immunologiczny pojawia się tylko w 3-5 % przypadkach niepłodności.
Kolejne badania:
Histeroskopia: endoskopowe badanie jamy macicy. Służy do eliminacji patologii wewnątrzmacicznej – polipy, mięśniaki, wady wrodzone, nowotwory. Wykonuje się u pacjentek, u których pojawi się podczas badania USG podejrzenie patologii jamy macicy.
Laparoskopia: endoskopowe badanie jamy brzusznej. Wykonuje się u pacjentek z podejrzeniem zrostów w miednicy mniejszej, z endometriozą, a także w przypadku pojawienia się bólu w okolicy miednicy.
Test ERA: służy do określenia okna implantacji, ocenia receptywność endometrium. Zaleca się po 2-3 nieudanych transferach jakościowych zarodków. Pomaga sprecyzować czas transferu, jeśli okno implementacyjne pacjentki różni się od zwykłego.
Wymaz pochwy, szyjki macicy, jamy macicy: zaleca się pacjentkom, u których pojawiają się upławy, nieprawidłowe krwawienie i plamienie.
Badanie urologiczne mężczyzny: w razie bardzo złego wyniku spermiogramu badanie może pomóc eliminować dysbalans hormonalny. Stosuje się też w wypadku, kiedy pojawiają się dolegliwości urologiczne. W razie normalnego lub lekko subnormalnego seminogramu badanie nie przynosi żadnych korzyści.
Badania genetyczne zarodków:
PGT-A: diagnostyka przedimplantacyjna. Zarodki są badane przed ich transferem do macicy. Celem jest wykrycie nieprawidłowości chromosomowych. Badanie pomoże wykryć brak chromosomu albo jego dodatek. Screening zalecany jest przy powtarzających się niepowodzeniach implantacji, nawracających poronieniach, nieprawidłowych kariotypach, jeśli wcześniej urodziło się parze dziecko z trisomią (zespół Downa, Edwarda, Patau), a także w sytuacji, gdy istnieją obawy przed urodzeniem dziecka z trisomią. Wada może występować we wszystkich komórkach zarodka (aneuploidia) lub tylko w niektórych komórkach (mozaika).
PGT-M: badanie wykonuje się u par, u których już pojawiły się zmiany w jednym konkretnym genie (lub u któregokolwiek z ich rodziny), np. mukowiscydoza, hemofilia, dystrofia mięśniowa i inne. Przeprowadza się badanie konkretnego genu, a oprócz tego –podobnie jak w PGT-A – badanie na poziomie chromosomów.
PGT-SR: badanie zamierzone na translokację, przegrupowanie chromosomów, czyli w sytuacji, gdy chromosomy pojawiają się w nietypowym układzie. Oprócz tego typu chromozomalnych wad przeprowadza się screening podobnie jak w PGT-A.
Badania genetyczne plemników: Fragmentacja DNA plemników szczegółowo bada jakość materiału genetycznego plemnika. W plemniku zawarta chromatyna umożliwia przekazywanie informacji genetycznej. Test fragmentacji sprawdza ilość plemników z uszkodzonym materiałem genetycznym.
ReproGenesis – czeska klinika leczenia niepłodności z siedzibą w Brnie. Zorganizowany, profesjonalny zespół specjalistów oraz doskonały sprzęt i technologia odzwierciedlają się w wysokim wskaźniku udanych ciąż na poziomie 68%. Placówka dysponuje unikatowym programem leczenie niepłodności dla zagranicznych pacjentek.
ReproGenesis jest jednym z nielicznych ośrodków leczenia niepłodności, gdzie specjalny system kamer stale monitoruje rozwój zarodka. Klinika posiada certyfikat ISO 9001:2008 i jest nadzorowana przez Państwowy Instytut Kontroli Leków. Klinika została również wyróżniona przez pacjentów, otrzymując 5 gwiazdek w rankingu Customer Services Award. Strona internetowa dla polskich pacjentów: www.reprogenesis.pl
POLECAMY TAKŻE:
Trudne starania o ciążę: Na pytania kobiet odpowiada dr Marcel Štelcl z Kliniki Reprogenesis
Dodaj komentarz