Edukacja seksualna powinna być elementarną częścią systemu szkolnictwa. Niestety obecnie to na rodzicach spoczywa wprowadzenie dziecka w arkana seksualności. O czym powiedzieć, jak się zachować, jak reagować. Zobacz 10 najważniejszych wskazówek na start.
1. Nikt nie może dotykać Twojego ciała, jeśli tego nie chcesz.
Kilkulatkowi należy rozróżnić podstawowe czynności, jakie może w związku z jego ciałem i przestrzenią osobistą wykonać lekarz lub nauczycielka w przedszkolu/szkole, a jakie zachowania są niedopuszczalne. Dziecko powinno być uczulone, jaki typ dotyku jest niewłaściwy i zgłaszać wszelkie nietypowe i niepokojące zachowania do rodziców. Należy przy tym pamiętać, że niechciane przez dziecko całusy i obściskiwanie przez członków rodziny (szczególnie dalszej, mniej znanej), to też naruszanie cielesności dziecka, której może sobie nie życzyć.
2. Ty też nie możesz naruszać przestrzeni osobistej innych ludzi.
Powyższa zasada działa w dwie strony. Dziecko również nie powinno przytulać kolegi, który nie ma na to ochoty ani zaglądać koleżankom pod spódniczki. Tego typu wygłupy nie są tylko niewinnymi żartami, należy je ukrócać już u kilkulatków.
Warto uczyć dziecko, że samo może wybrać rodzaj kontaktu z drugą osobą, np. podczas przywitania. Nie musi całować, może przytulić, przybić piątkę lub po prostu powiedzieć „dzień dobry”.
3. Każda część ciała jest normalna i można o niej rozmawiać.
Dla małych dzieci genitalia to takie same części ciała jak ręka, noga czy głowa. Im więcej zamieszania, wstydliwości i niedomówień w zakresie pytań czy rozmów odnośnie części intymnych, tym wyraźniejszy sygnał dla dziecka, że to coś, o czym nie powinno się mówić – wstyd, tabu, coś niewłaściwego. Na początku warto używać określać adekwatnych do rozwoju dziecka, np. siusiak, z czasem warto już stosować właściwe słownictwo (tu: penis).
4. Nagość nie jest wstydliwa.
Warto mówić o ciele neutralnie, ani nie gloryfikować nadmiernej jego atrakcyjności, ani nie zawstydzać, że brzydkie, grube, nie takie jak trzeba (pamiętajmy, dzieci nas słuchają i naśladują). Jeśli nasze osobiste granice na to pozwalają, postarajmy się nie ukrywać nadto nagości – nie chodzi tu o chodzenie po domu bez ubrania, ale niezakrywanie się panicznie, gdy dziecko wejdzie nam do łazienki. Dla wielu dorosłych osób własne nagie odbicie w lustrze jest czymś nienaturalnym, unikają takiej konfrontacji z własną nagością, ale naprawdę warto nie przerzucać takich przekonań na własne dzieci.
5. Dotykanie własnych sfer intymnych nie jest czymś zakazanym, ale nie należy robić tego publicznie.
Masturbacja u dziecka to naturalne i często spotykane zjawisko, co szczególnie szokuje rodziców, dziadków i innych dorosłych. Kilkulatek dotyka się? Czy to normalne? Jak to przerwać? Co robić? Odpowiedź znajdziesz w tym tekście: Masturbacja dziecięca – kiedy się pojawia i jak reagować? Tymczasem warto przypomnieć dziecku, że o ile dotykanie swoich sfer intymnych jest normalne, o tyle jest to czynność, której nie należy robić publicznie, w przedszkolu, sklepie czy u kolegi.
6. Okazywanie uczyć (oraz emocji) to coś pozytywnego.
Seksualność to nie tylko akt płciowy, ale też cała gama zachowań i uczuć: miłość, czułość, tęsknota, współczucie, bliskość, szacunek i wiele, wiele innych. Uczmy córki i chłopców, że każda emocja jest dobra, bo coś nam mówi, a to, nad czym warto popracować, to uzewnętrznianie tej emocji. Złość też jest ważna, ale nie może być wyrażana w niekontrolowany sposób czy krzywdzeniem innych.
7. Oznaki dojrzewania (powiększający się biust, pierwsza miesiączka, zarost, mutacja) to naturalne zmiany w ciele, których nie trzeba się wstydzić.
Jeśli nasze dzieci nie będą wstydziły się odznaczających pod bluzką piersi, miesiączki czy pojawiania się zarostu, to znacznie zwiększa to szanse, że złośliwe komentarze rówieśników nie wywołają w nich nieprzyjemnych odczuć. Pierwszy krok, jakie powinien w tym celu poczynić rodzic, to opowiedzenie dziecku o tych zmianach w sposób możliwie naturalny i życzliwy (najlepiej jeszcze przed ich wystąpieniem, aby dziecko było przygotowane).
8. Pornografia nie przedstawia realnego obrazu ciała i życia seksualnego.
Choćbyśmy się bardzo starali, nie uchronimy dzieci przed pornografią. Może się zdarzyć, że dziecko samo dotrze do takich treści lub pokaże mu je bardziej dociekliwy kolega/koleżanka. Warto więc poinformować pociechę po co tworzy się takie materiały i dobitnie podkreślić, że to wykreowany film, w którym zarówno sam akt seksualny, jak i ciała są przedstawione w sposób nierzeczywisty.
9. Na współżycie seksualne należy być przygotowanym nie tylko fizycznie, ale też emocjonalnie.
Gdy nastolatek zaczyna interesować się seksem, nie unikajmy odpowiedzi, rozmowy na ten temat, nie zabraniajmy wychodzić z domu na spotkania towarzyskie – żadne zakazy nie sprawią, że dziecko zrezygnuje z chęci współżycia, jeśli tego chce. Jak podkreśla psycholog Agnieszka Zając, jest wręcz odwrotnie – rzetelna edukacja seksualna opóźnia wiek inicjacji seksualnej. Dlatego przygotowując dziecko do dorosłości, rozmawiając, odpowiadając na pytania, dobrze jest podjeść do tematu seksu w sposób szerszy. Nie tylko nie zbywać, czy opowiadać o sposobach zabezpieczenia, ale też przygotować dziecko emocjonalnie i psychicznie. Dojrzewające ciało to nie jedyny wyznacznik gotowości do seksu.
10. Możesz do mnie przyjść z każdym pytaniem i nigdy Cię nie zawstydzę ani nie będę unikać odpowiedzi.
To zdanie powinno pojawić się w każdej rozmowie z dzieckiem. A przede wszystkim w tych, dotyczących edukacji seksualnej. Do ok. 12. roku życia rodzic stanowi autorytet dla swojego dziecka. Później rolę tę częściowo przejmują rówieśnicy. Wykorzystajmy ten czas najlepiej jak się da – niech dziecko wie, że do rodzica może przyjść dosłownie z każdą sprawą i nigdy nie będzie odesłane z kwitkiem.
Wsparcie merytoryczne: psycholog Agnieszka Zając
Inne źródła:
https://sexed.pl/artykuly/jak-rozmawiac-z-dziecmi-o-seksie
https://zwierciadlo.pl/psychologia/322246,1,jak-rozmawiac-z-dzieckiem-o-seksie-i-sprawach-intymnych.read
Agnieszka Zając -psycholog z wykształcenia i z pasji. Absolwentka Psychologii Stosowanej na Uniwersytecie Jagiellońskim, ze specjalizacją Psycholog wobec problemów Rodziny oraz Psycholog Sportu. W swojej pracy najskuteczniejsze techniki i narzędzia z psychologii sportu aplikuje w biznesie i sferze rozwoju osobistego. Prowadzi szkolenia i warsztaty stacjonarne, a także kursy online, które umożliwiają osiąganie upragnionych celów.
Facebook Upgrade – Rozwój i motywacja | Facebook
Instagram https://www.instagram.com/upgrade_panipsycholog/
POLECAMY TAKŻE:
fot. pixabay.com/Juuucy
Dodaj komentarz