Niezamierzona bezdzietność w Polsce. Gdzie szukać wsparcia?

Scenariusz niezamierzonej bezdzietności dotyczy par, które zakończyły proces starań o dziecko (zarówno naturalnych, jak i za pomocą metod wspomaganego rozrodu). Ciąg dalszy ich życia jest tematem tabu w przestrzeni społecznej. Na Facebooku powstała właśnie nowa grupa zamknięta o nazwie: Życie po zakończonym leczeniu niepłodności https://www.facebook.com/groups/3335112573386556 , założona przez psychologa – Annę Wietrzykowską, od lat wspierającą osoby w tematyce utrudnionej prokreacji. 

Temat bezdzietności w przestrzeni społecznej poruszany jest najczęściej w odniesieniu do osób, które podjęły świadomą decyzję o rezygnacji z roli rodziców, a także osób, które są w trakcie leczenia niepłodności i dążą do tego, aby w ich życiu pojawiło się dziecko. Jest jeszcze trzecia grupa osób – tych, u których proces leczenia niepłodności nie zakończył się scenariuszem rodzicielstwa. Temat dziecka jest dla tej grupy bardzo bolesny, a świadomość niemożności zajścia w ciąże i zostania biologicznym rodzicem jeszcze przez wiele lat pozostaje ważny. Wciąż brakuje podpowiedzi społecznych zarówno dla tych, których temat dotyczy osobiście, jak i tych, którzy są obok takich par. Jak wygląda proces kończenia leczenia? Czy następuje po nim żałoba? Czy takie pary mają przyzwolenie na to, aby być traktowane w sposób ochronny przez otoczenie? Jak mają rozmawiać z bliskimi?

Pytań jest sporo, ponieważ towarzyszy temu tabu. Nikt nic nie wie, nikt niczego nie mówi. Milczenie zwiększa dystans emocjonalny między dwiema stronami. W pierwszej kolejności, aby wyjść do świata niezbędne może okazać się ułożenie go w sobie samemu na nowo. Zdefiniowanie, co właściwie spotkało parę, która kończy leczenie. Jaką widzi dla siebie nazwę i co pojawia się w ich życiu emocjonalnym. Z perspektywy psychologicznej możemy mówić o tak zwanej żałobie nieuznanej, czyli trudnej do rozpoznania i bez podpowiedzi dla otoczenia odnośnie tego, jak wspierać żałobników. 

W trudnych dla siebie chwilach sieć wsparcia może okazać się jednym z ważnych zasobów psychologicznych. Tworzenie miejsc zrzeszających pacjentów po zakończonym leczeniu niepłodności jest dziś kolejnym tematem tabu do uwidocznienia. 

Anna Wietrzykowska, psycholog, psychoterapeuta pracujący w nurcie systemowym. Specjalizuje się w pracy indywidualnej z osobami dorosłymi, parami oraz rodzinami. Od 2014 roku jest Członkiem Nadzwyczajnym Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej. Swoją pracę terapeutyczną poddaje superwizji. W obszarze jej zainteresowań zawodowych znajduje się praca z parami zmagającymi się z niepłodnością, rodzicami przygotowującymi się na narodziny dziecka, rodzicami, którzy stracili dziecko oraz rodzicami potrzebującymi wsparcia w wychowaniu. Więcej informacji na www.psycholognieplodnosci.pl