Dzień Dziecka Utraconego przypada 15 października. Ta data nie jest przypadkowa, ponieważ licząc od dnia 1 stycznia, właśnie wtedy mija 40 tygodni (długość trwania ciąży). Dla rodziców po stracie dzień ten jest szczególnie ważny.
W wielu przypadkach zakończenia ciąży, rodzice nie mają możliwości lub nie decydują się na pochówek, w związku z tym nie mają grobu swojego dziecka. Na niektórych cmentarzach znajduje się zbiorowa mogiła dzieci nienarodzonych. Możliwość opłakania swojej straty i wyrażenia smutku z powodu utraty dziecka jest niezbędna do prawidłowego przejścia przez proces żałoby. Z kolei prawidłowo przeżyta żałoba po nienarodzonym dziecku jest niezbędna do tego, aby przygotować się do kolejnej ciąży (jeżeli rodzice planują kolejne dziecko).
Strata dziecka: żałoba i smutek są konieczne
Jeśli emocje związane ze stratą nie zostaną wyrażone przed zajściem w kolejną ciążę, przyszli rodzice mogą odczuwać je, oczekując narodzin kolejnego dziecka. W takiej sytuacji, mimo że np. ciąża rozwija się prawidłowo, przyszła mama odczuwa silny lęk przed jej utratą i ma trudność w doświadczaniu pozytywnych emocji, związanych z narodzinami dziecka. Jest to niezwykle obciążające zarówno dla niej, jak i dla maleństwa, ponieważ emocje odczuwane w czasie ciąży przez matkę są także odczuwane przez jej dziecko.
PRZECZYTAJ: Ciąża po poronieniu – co to znaczy gotowość emocjonalna
Aby dobrze przygotować się do kolejnej ciąży po wcześniejszej stracie, dobrze dać sobie czas na opłakanie tamtej straty i pożegnanie tamtego dziecka. Można nadać mu imię (nawet, jeśli nie była ustalona płeć) i pamiętać o ważnych datach, dotyczących jego planowego pojawienia się (np. daty wyznaczonego porodu, daty poronienia, daty testu ciążowego, który wyszedł pozytywny).
W miejscu zdjęć rodzinnych można umieścić zdjęcie z USG, aby zrobić mu miejsce także w albumie rodzinnym. Jeżeli w rodzinie są starsze dzieci np. w wieku przedszkolnym lub szkolnym warto z nimi porozmawiać o tym, co się w rodzinie wydarzyło. Dzieci są bardzo dobrymi obserwatorami naszych zachowań i doskonale odczytują emocje swoich rodziców. Pozostawione w niewiedzy, mogą sobie przypisywać winę za reakcję rodziców, którzy są pogrążeni w żałobie. Wyjaśnienie straty powinno być dostosowane do możliwości poznawczych dziecka. Inaczej będziemy przeprowadzali rozmowę z kilkulatkiem, a inaczej z nastolatkiem. Pomocne mogą okazać się książeczki edukacyjne na temat żałoby. Można także skontaktować się z psychologiem, który sprawuję opiekę nad dzieckiem w przedszkolu/szkole, aby wspólnie ustalić najlepszy przebieg takiej rozmowy i materiały edukacyjne, które mogą okazać się pomocne. Warto również pomyśleć o wsparciu psychologicznym dla siebie i skorzystać np. z grup wsparcia, które odbywają się w niektórych miastach Polski.
PRZECZYTAJ: Przerwane oczekiwanie, czyli trauma po stracie dziecka. Jak sobie poradzić?
Przerwane oczekiwanie, czyli trauma po stracie dziecka. Jak sobie poradzić?
Strata dziecka: rozmawiaj na ten temat
Rozmowy na temat członka rodziny, który zmarł przedwcześnie są trudne, ale bardzo potrzebne do tego, aby iść dalej. Są potrzebne dla wszystkich członków rodziny. Dla tych dużych – rodziców, oraz dla tych małych – dzieci. Zaakceptowanie i pogodzenie się ze stratą zajmuje wiele miesięcy, czasem lat, ale daje możliwość cieszenia się z kolejnej, planowanej ciąży. Nie oznacza to, że utracone dziecko było dla nas mniej ważne. Ono zawsze będzie ważne dla swoich rodziców i etap żałoby jest właśnie po to, aby zaakceptować jego pojawienie się w naszym życiu i znaleźć dla niego miejsce w naszej rodzinie.
Anna Wietrzykowska jest psychologiem i psychoterapeutą pracującym w nurcie systemowym. Specjalizuje się w pracy indywidualnej z osobami dorosłymi, parami oraz rodzinami. Od 2014 roku jest Członkiem Nadzwyczajnym Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej. Swoją pracę terapeutyczną poddaje superwizji. W obszarze jej zainteresowań zawodowych znajduje się praca z parami zmagającymi się z niepłodnością, rodzicami przygotowującymi się na narodziny dziecka, rodzicami, którzy stracili dziecko oraz rodzicami potrzebującymi wsparcia w wychowaniu. Więcej informacji na www.psycholognieplodnosci.pl
PRZECZYTAJ: 11 lat starań, trzy poronienia i nareszcie udało się. Justyna: „Z każdej porażki wychodźcie silniejsi!”
Dodaj komentarz